چکیده : با توجه به مفروضات نظریه رایج تولید و رفتار تولید کننده و تابع بهینه سازی آن بدین نتیجه دست می یابیم که در نظام اقتصاد متعارف و بالاخص نظام سرمایه داری نفع شخصی در هدف تولیدکننده دارای اولویت است و آنچه از این تفکر نشأت می گیرد مظلوبیت گرایی است. ولی در این مورد که چه عاملی مطلوبیت را حداکثر می کند اختلاف نظر وجود دارد که حداکثر کردن سود در بهینه سازی تولیدکننده در اقتصاد متعارف یکی از مهمترین مصادیق مطلوبیت گرایی می باشد. در این پژوهش پس از بیان و طرح نظریات رایج در باب رفتار تولیدکننده و بهینه سازی وی و نقد آن توسط اقتصاددانان غرب و مسلمان با تکیه بر آیات و روایات به تبیین بهینه سازی برای تولیدکننده مسلمان پرداختیم. در ادامه این پژوهش به بیان فروض و ساختار الگوهای مطرح شده در حوزه بهینه سازی تولید کننده مسلمان پرداخته و پس از تحلیل و بررسی آن ها با بهره گیری از آیات قرآن کریم و روایات ائمه معصومین علیهم السلام به فروض و مبانی الگوی پیشنهادی در حوزه تولید را ارائه کردیم و در نهایت الگوی پیشنهادی خود را جهت بهینه سازی برای تولیدکننده مسلمان ارائه نمودیم. الگویی که برای تولیدکننده مسلمان ارائه نمودیم بر مبنای میزان انگیزه و به عبارت دیگر رضایت خاطر بوده و مشتمل بر دو بخش رضایت خاطر دنیوی و رضایت خاطر اخروی است. و در نهایت بدین نتیجه رسیدیم که تولیدکننده مسلمان باید این دو رضایت خاطر را در بهینه سازی مد نظر قرار دهد که در میان حالت های ممکن آن، با توجه به فروض مد نظر، برخی مردود و برخی میسر و ممکن خواهد بود که در نهایت بدین نتیجه رسیدیم که هدف اصلی تولیدکننده مسلمان حداکثر نمودن کسب رضایت الهی از میان حالت های ممکن از کسب رضایت خاطر وی می باشد و رضایت خاطر دنیوی و حداکثرسازی سود مادی در این الگو جایگاه پایین تری نسبت به جایگاه آن در اقتصاد متعارف و سرمایه داری دارد.