هدف این پژوهش ، بررسی تأثیر شاخصه های نوین نقدینگی بر عملکرد مالی شرکت ها ، برای شرکت های زیان ده در مقایسه با شرکت های سودآور می باشد . در راستای تحقق هدف های پژوهش ، هشت فرضیه تدوین شده است . روش آماری مورد استفاده برای آزمون فرضیه های مطرح شده در این پژوهش ، روش رگرسیون خطی می باشد . نمونه آماری پژوهش شامل 80 شرکت ( 40 شرکت سود آور و 40 شرکت زیان ده ) ، طی باز? زمانی 5 ساله 1387 – 1391 می باشد تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش حاضر نشان می دهد که در فرضیه اول بین شاخص فراگیر نقدینگی و نسبت بازده داراییها در شرکتهای زیان ده, رابطه معنادار منفی وجود دارد, فرضیه دوم بین شاخص فراگیر نقدینگی و نسبت qتوبین در شرکتهای زیان ده هیچ ارتباط معناداری وجود ندارد فرضیه سوم بین شاخص دوره تبدیل وجه نقد و ونسبت بازده داراییها در شرکتهای زیان ده رابطه معنادار منفی وجود دارد, فرضیه چهارم بین دوره تبدیل وجه نقد و نسبت qتوبین در شرکتهای زیان ده هیچ ارتباط معناداری وجود ندارد, (البته با ورود متغییر کنترلی اندازه شرکت رابطه معناداری میان آنها ایجاد میشود), فرضیه پنجم بین شاخص فراگیر نقدینگی و نسبت بازده داراییها در شرکتهای سود آور رابطه معنادار منفی برقرار است, فرضیه ششم بین شاخص فراگیر نقدینگی و نسبت qتوبین در شرکتهای سودآور رابطه معنادار منفی برقرار است, فرضیه هفتم بین دوره تبدیل وجه نقد و نسبت بازده داراییها در شرکتهای سودآور رابطه معنادار منفی وجود دارد, فرضیه هشتم بین دوره تبدیل وجه نقد و نسبت qتوبین در شرکتهای سودآور رابطه معنادار منفی وجود دارد . به طور کلی ، شاخص های نوین نقدینگی در ارزیابی عملکرد شرکتهای سود آور ، در مقایسه با شاخصهای نوین نقدینگی در ارزیابی عملکرد شرکت های زیان ده ، تأثیر معنی دارتر و دقیق تری را برای استفاده کنندگان از اطلاعات مالی در جهت اخذ تصمیمات بهینه ، فراهم می آورند