این آزمایش با استفاده از 280 قطعه جوجه نر سویه راس در قالب طرح آماری کاملا تصادفی با 7 تیمار و 4 تکرار و (10 قطعه جوجه در هر تکرار) در شرایط پرورش در بستر انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون پودر شلغم) و تیمارهای حاوی 2، 4، 6، 8، 10و 12 درصد پودر شلغم بودند. بر اساس نتایج بدست آمده، مصرف خوراک در کل دوره و دوره پایانی اختلاف معنی دار آماری داشت(p<0.05)، اما در دوره آغازین و رشد اختلاف معنی داری بین تیمارها مشاهده نشد (p>0.05). بیشترین مصرف خوراک در کل دوره مربوط به تیمارهای 7، 5، 6 و 4 بود که این تیمارها بیشترین مصرف خوراک را به لحاظ آماری به خود اختصاص دادند. ضریب تبدیل خوراک در تمام دوره ها بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری داشت (p<0.05). بهترین ضریب تبدیل مربوط به تیمار 7 با مقدار (71/1) و بدترین ضریب تبدیل را تیمار شاهد با مقدار (24/2) به خود اختصاص دادند. افزایش وزن بدن نیز در دوره آغازین، رشد، پایانی و کل دوره اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.05). براساس نتایج بدست آمده از این آزمون تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر روی صفات بازده لاشه، درصد نسبی ران، سینه و چربی شکمی داشتند (p<0.05). نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده های مربوط به تیمارهای آزمایشی بر خصوصیات لاشه نشان داد که استفاده از پودر شلغم در جیره جوجه های گوشتی بر صفت بازده لاشه تأثیر معنی داری دارد (p<0.05)، به طوری که تیمارهای 5 و 7، نسبت به تیمار شاهد، بهترین بازده لاشه را نشان دادند. همچنین صفت درصد نسبی ران در تیمار های آزمایشی اختلاف معنی داری نشان داد (p<0.05) و تیمار حاوی 12درصد پودر شلغم بیشترین درصد نسبی ران را به خود اختصاص داد. در مورد صفت درصد نسبی سینه اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده گردید (p<0.05) و تیمار حاوی 10درصد پودر شلغم بیشترین درصد نسبی سینه را داشت. استفاده از پودر شلغم در جیره جوجه های گوشتی اثر معنی داری برروی صفات درصد نسبی پشت و گردن، بال، کبد و قلب نداشت (p>0.05). اثر تیمار های آزمایشی بر چربی محوطه شکمی معنی دار شد (p<0.05) و تیمار 5 با مقدار 26/5 درصد کمترین میزان چربی را دارا بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که استفاده از پودر شلغم باعث بهبود عملکرد در جوجه های گوشتی می گردد.