تعداد 280 قطعه جوجه ی یک روزه نر سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار مورد آزمایش قرار گرفت. جیره های آزمایشی شامل: 1. جیره شاهد، 2. شاهد + 2% پودر شلغم، 3. شاهد + 4% پودر شلغم، 4. شاهد + 6% پودر شلغم، 5. شاهد + 8% پودر شلغم، 6. شاهد + 10% پودر شلغم و 7. شاهد + 12% پودر شلغم بود. طول دوره آزمایشی 42 روز بود. شاخص های مورد ارزیابی شامل طول و وزن نسبی دستگاه گوارش، ویژگی های ریخت شناسی روده، شاخص اسیدیته دستگاه گوارش و سامانه ایمنی بود. نتایج حاصل نشان داد که وزن نسبی روده ها، سنگدان و پانکراس تحت تأثیر معنی دار تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (p<0.05) ولی وزن پیش معده در تیمارهای مختلف با هم تفاوتی نداشت. طول نسبی دئودنوم و ژژنوم نیز در تیمارهای آزمایشی تفاوت معنی دار ی نسبت به تیمار شاهد نشان داد(p<0.05). در مورد میزان اسیدیته دستگاه گوارش، نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی روی ph سنگدان تاثیری نداشته است و لی در قسمت های دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم و همچنین پیش معده بین تیمارها اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد (p<0.05). پودر شلغم همچنین باعث افزایش معنی دار طول ویلی ها و عمق کریپت در قسمت دئودنوم شد (p<0.05). تعداد سلول های گابلت و ضخامت اپیتلیوم در تیمارهای حاوی پودر شلغم نسبت به تیمار شاهد کاهش نشان داد که از لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05). در مورد سامانه ایمنی پس از انجام تستsrbc و آنالیز نمونه های خون مشاهده شد که اثر پودر شلغم بر ایمنی اولیه و ثانویه از لحاظ آماری معنی دار نبود. وزن اندام های مربوط به ایمنی شامل بورس و طحال تحت تاثیر معنی دار تیمارهای آزمایشی قرار گرفت (p<0.05). آزمایش هورمون های تیروئیدی نشان داد که جوجه هایی که پودر شلغم مصرف کرده بودند میزان غلظت هورمون های t3 و t4 در آنها نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود و این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.05). نتایج نشان داد که پودر شلغم با بهبود ریخت شناسی دستگاه گوارش و همچنین بهبود وزن و طول روده ها باعث افزایش راندمان هضم و جذب خوراک و بهبود عملکرد سیستم ایمنی می گردد