چکیده شخصیت و شخصیت پردازی از نکات قابل توجه در داستان نویسی امروز و از مهم ترین عناصر تشکیل دهنده ی رمان به حساب می آید.در حقیقت،مهارتی که داستان نویس برای آفریدن شخصیت های داستان خود به کار می برد،در کنار طرح منسجم اثر،به خلق شخصیت های ماندگار می انجامد.در تحقیق حاضر،با عنوان بررسی شخصیت پردازی در رمان های برگزیده ی پائولوکوئلیو پس از مطالعه و تجزیه و تحلیلِ دقیقِ رمان های نویسنده،اصولِ علمیِ شخصیت پردازی را با روشی توصیفی-تحلیلی در چهار رمان کیمیاگر ، خاطرات یک مغ ، والکری ها و ورونیکا تصمیم می گیرد بمیرد به کاربرده و به بررسی شیوه های شخصیت پردازی نویسنده در این چهار رمان پرداخته ایم.کوئلیو برای ارایه و تبلیغ اندیشه های خاص خود،قالب رمان نویسی را برگزیده است؛از این رو، درآثار او نوعی عرفانِ شخصیِ آمیخته با مسائل جادوگری به چشم می خورد.در هر چهار رمان کوئلیو ، نویسنده شخصیت هایی را خلق کرده است که در بسیاری موارد،در حکم بلندگویی برای بیان آموزه ها و افکار خاص نویسنده می شوند.آن ها در طول داستان،نماینده ی افکار و مأمورِ انجامِ اعمالِ ناشی از این افکار هستند.نویسنده علاقه ی زیادی به نمایش دادن شخصیت های دارای نیروها و حالت های غیرطبیعی و خارق العاده در رمان های خود دارد که این موضوع،مسلماً نحوه ی باور پذیریِ حادثه ها و شخصیت های آثارش را در ذهن خواننده تحت تأثیر قرار می دهد؛اما با این وجود،کوئلیو سعی کرده است تا به بقیه ی شخصیت های خود،ظاهری قابل تجسم و اعمال و رفتار و انگیزه هایی قابل قبول و باورپذیر بدهد و به جای خلق شخصیت های خشک و بی روح ، شخصیت هایی با بُعد و عمق بیافریند.به جز رمان کیمیاگر،در سه رمان دیگر،،پائولو کوئلیو خود،شخصیتِ اصلیِ رمان هاست و مسلماً این موضوع به صورت مستقیم نحوه ی شخصیت پردازی این سه رمان را تحت تأثیر قرار می دهد.