چکیده مسئله تأمین مالی بنگاه ها و پروژه ها، همواره به عنوان یکی از مهم ترین مسائل اقتصاد مطرح بوده است. در این میان صنایع بزرگ و سرمایه بر که عموماً بخش مهمی از درآمد یک اقتصاد و تولید ناخالص ملی وابسته به آن است؛ مهم تر جلوه می کنند. در کشور ما به دلیل نفت خیز بودن و ابتنای گسترده اقتصاد آن بر منابع نفتی، راه اندازی پروژه های بالادستی نفت از اهمیت بسیاری برخوردار هستند. در راه اندازی این پروژه ها غالباً دو محور اساسی مورد بحث قرار می گیرد. یکی تخصص و نیروی فنی لازم، دوم منابع مالی لازم برای تأمین مالی این گونه پروژه ها. در این پژوهش بر محور اول، یعنی تأمین مالی این گونه پروژه ها تمرکز کرده ایم و محور دوم، یعنی وجود نیروی متخصص، را به عنوان پیش فرض در نظر گرفته ایم. بعد از تحریم های گسترده مالی و اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران، تأمین مالی صنایع، خصوصاً صنایع بالادستی نفت در کشور با مشکلات عمده ای مواجه شده است. من جمله این مشکلات می توان مسئله پیشرفت کُند صنعت نفت کشور در راه اندازی و توسعه میادین مشترک را نام برد. برای حل این مشکل در این پژوهش سعی کردیم مسئله را به وسیله تأمین مالی از بازارهای داخلی با تمرکز بر بازار سرمایه و پتانسیل های آن پاسخ دهیم. لذا صندوق های سرمایه گذاری مشترک را به عنوان یک ابزار مناسب برای رسیدن به هدف مذکور انتخاب و بعد از ارائه یک مدل مناسب از این نوع صندوق ها با انجام برخی تغییرات مبتنی بر تأمین مالی پروژه ای، به امکان سنجی فقهی، حقوقی و اقتصادی این صندوق ها پرداخته ایم و در نهایت نتیجه گرفتیم که امکان استفاده از این صندوقها از نظر فقهی، حقوقی و اقتصادی برای تامین مالی صنایع بالادستی ممکن است.