گردشگری مذهبی کارکردهای اجتماعی - فرهنگی گونانونی دارد.کمتر شهری در ابران یافت می شود که سهمی از بناهای مذهبی نداشته باشد.در این بین جذابیت های مذهبی شهرهای قم و شیراز ،مشهد و انگیزه مردم برای سفرهای مذهبی می تواند این محدوده جغرافیایی را به یک محور گردشگری مذهبی تبدیل نماید.هدف کلی پژوهش حاضر جذب گردشگران مذهبی و تاثیر آن در توسعه محور مورد مطالعه و افزایش آثار مثبت و کاهش آثار منفی آن در دستیابی به توسعه منطقه ای است.در پژوهش حاضر هدف اصلی آن است که با به کارگیری فرآیند برنامه ریزی استراتژیک به ارائه راهکارها وتعیین استراتژی های کاربردی برای جذب بیشتر گردشگر مذهبی پرداخته شود .پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی می باشد.شیوه گردآوری داده ها اسنادی ومیدانی است. روش پژوهش میدانی وپیمایشی است واز نمونه گیری مورگان استفاده شده است. در این تحقیق دو جامعه آماری وجود دارد:منابع نوشتاری مربوط به این حوزه وکارشناسان حوزه گردشگری مذهبی در دانشگاه شیخ بهائی. ابزار گرد آوری اطلاعات اسنادکاوی وپرسشنامه بوده است وبا بهره گیری از مدل swotنقاط ضعف وقوت ونقاط فرصت وتهدید برای جذب گردشگر مذهبی در محور قم،شیرازومشهد مورد تجزیه تحلیل واقع شده است. در این پژوهش با توجه به یافته ها و نتایج حاصله پیشنهادات کاربردی و نظری ارائه شد.که از آن جمله می توان به ارائه خدمات گردشگری و شناسایی و حفاظت از اماکن مذهبی مشارکت دادن گردشگران و نظر سنجی و نظرخواهی از آنان در نحوه حفاظت از اماکن مذهبی و عرضه خدمات و پاک سازی فضاهای تفریحی و ترویج بهداشت محیط و افزایش سرمایه گذاری دولتی و خصوصی اشاره داشت.