امروزه خشونت و پرخاشگری به عنوان یک معضل بزرگ جهانی در نظر گرفته می شود و آثار مخرب روانی و جسمانی آن در سطوح فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. پرخاشگری عامل انحطاط اخلاقی و سقوط معنوی بسیاری از جوامع، گروه ها و افراد است. جنگ، تجاوز، ترور، تخریب، ضرب و جرح و قتل از مصادیق بارز این جنبه سیاه از طبیعت و رفتار انسان به شمار می آید. با توجه به اینکه ریشه بسیاری از جرایم، نابسامانی ها، انحرافات و حتی جنگ ها را باید در پرخاشگری و خشونت جست و جو کرد، متخصصان برضرورت مطالعه علمی پرخاشگری و خشونت به منظور شناسایی عوامل ایجاد کننده و برانگیزاننده ی آن و همچنین ارائه راهکاراهای پیش گیرانه تاکید کرده اند. هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان اثربخشی آموزش گروهی تئوری انتخاب گلاسر بر بهبود روابط والد فرزندی، افزایش کیفیت زندگی و کاهش نشانه های پرخاشگری در دانشجویان دختر است. جامعه مورد مطالعه کلیه دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد است که بوسیله فراخوان و نمونه گیری در دسترس 24 نفر انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی 12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. . ابزار به کار رفته در این پژوهش، مقیاس روابط ولی- فرزند (pcrs)، مقیاس کفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه پرخاشگریaq بود. طی 10 جلسه، هر جلسه به مدت یک ساعت و سی دقیقه، آموزش گروهی تئوری انتخاب گلاسر برای گروه آزمایش انجام پذیرفت و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت ننمود. یافته های توصیفی نشان می دهد که بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون دو گروه تفاوت وجود دارد و تحلیل کواریانس چند متغیری (mancova) نشان می دهد این تفاوت معنی دار است (05/0>p). نتایج حاصل از پژوهش نشانگر بهبود کیفیت روابط والد – فرزندی ( رابطه با مادر و پدر) و افزایش کیفیت زندگی در گروه آزمایش می باشد. همچنین در متغیر پرخاشگری، کاهش نشانه های پرخاشگری در گروه آزمایش مشاهده می شود. در نهایت آموزش گروهی تئوری انتخاب گلاسر باعث بهبود روابط والد- فرزندی، افزایش کیفیت زندگی و کاهش نشانه های پرخاشگری می شود.