چکیده سندرم روده تحریک پذیر نوعی اختلال عملکردی گوارش است که با درد مزمن شکم و تغییرات اجابت مزاج و بدون علت ارگانیک تعریف می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی مداخله مولفه های درمان شناختی – رفتاری مدیریت استرس بر علائم سندرم روده تحریک پذیر در بیماران مبتلا به این سندرم به روش نیمه آزمایشی انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به کلنیک و مطب های متخصصین گوارش شهر یاسوج، که با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف (در دسترس) 42 نفرانتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه مداخله (21 نفر ) و شاهد (21 نفر ) تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از مقیاس فراوانی و شدت علائم روده ) (bss_f، پرسشنامه کیفیت زندگی در روده تحریک پذیر (ibs-qol-34) و پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک بعمل آمد . گروه مداخله طی 8 جلسه هفتگی علاوه بر درمان معمول تحت درمان شناختی – رفتاری مدیریت استرس قرار گرفتند. ولی گروه شاهد، تنها درمان معمول را دریافت کردند. پس آزمون دو ماه بعد و 3 ماه پس از آخرین مداخله درمانی مرحله پیگیری با همان ابزار انجام گرفت. فرضیه های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس مورد آزمون قرار گرفتند.استفاده از نرم افزار spss ، آزمون های t استیودنت و تحلیل کوواریانس تجزیه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که درمان شناختی- رفتاری مدیریت استرس در کاهش علائم جسمانی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در گروه مداخله تاثیر معنا داری داشته است. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری در مرحله پس آزمون و مرحله پیگیری کاهش معناداری را در نمره های اضطراب ، افسردگی و کیفیت زندگی گروه آزمایش نشان داد. یافته های این مطالعه نشان داد، تلفیق درمان های دارویی به همراه مداخلات روان شناختی می تواند در کاهش علائم و بهبودی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر موثر واقع شود و به طور معناداری کیفیت زندگی بیماران را ارتقاء بخشد. واژه های کلیدی : سندرم روده تحریک پذیر ، درمان شناختی – رفتاری ،علائم روانشناختی وکیفیت زندگی