امروزه با توسعه جوامع و بهبود سطح زندگی، کیفیت زندگی اهمیت قابل ملاحظه ای یافته چرا که هدف نهایی توسعه، دستیابی به یک زندگی مطلوب است. کسب اطلاعات در خصوص وضعیت کیفیت زندگی گروه های مختلف جمعیتی می تواند به عنوان اطلاعات پایه ای در نظر گرفته شده و در ارزیابی و مداخلات مختلف در حوزه بهداشت و سلامت و سایر حوزه ها مورد استناد قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده(خانواده)، الگوهای ارتباطی خانواده و تمایزیافتگی خود با کیفیت زندگی در زنان متقاضی طلاق انجام گرفت. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه شامل زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز مشاوره دادگستری کرمانشاه بود که در مدت دو ماه، از طریق شعبات دادگاه خانواده به مرکز حمایت از زنان و کودکان دادگستری، ارجاع داده شده بودند. برای انتخاب نمونه از نمونه گیری در دسترس استفاده شد و نمونه ای به حجم 300 نفر انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی sf- 36))، تمایزیافتگی خود، الگوهای ارتباطی خانواده و مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (mspss) استفاده شد. یافته های تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی ادراک شده(خانواده) و کیفیت زندگی رابطه مثبت وجود دارد. بین الگوی ارتباطی گفت و شنود و کیفیت زندگی رابطه مسقیم وجود دارد. همچنین براساس نتایج بین تمایزیافتگی خود و کیفیت زندگی رابطه مثبت وجود دارد و هر سه متغیر حمایت اجتماعی ادراک شده(خانواده)، الگوهای ارتباطی خانواده و تمایزیافتگی خود توان پیش بینی کیفیت زندگی را دارند. با توجه به نتایج پژوهش باید به اهمیت کیفیت روابط اعضای خانواده، به عنوان اساسی ترین نهاد اجتماعی و تعیین کننده کیفیت زندگی فرزندان، بیش از پیش تأکید شود. کلید واژه ها : حمایت اجتماعی ادراک شده(خانواده) - الگوهای ارتباطی خانواده - تمایزیافتگی خود - کیفیت زندگی - زنان متقاضی طلاق