چکیده نور , به عنوان یکی از غیر مادی ترین عناصر طبیعت , ارزش نسبی دارد و دائمأ در حال تغییر است . تاریکی و روشنی نمادهایی صریح هستند که در عین استقلال وجودیشان بی واسطه به رنگ پیوسته اند و حالات مختلف روانی رنگ ها از شدت تاریکی یا روشنی آن ها و یا تسلط تاریک روشن بر آن ها آشکار می-شود . فضا در هنرهای تجسمی وسیله ای برای انتقال اندیشه و احساس هنرمند است . از طریق تنظیم فضا در هنرهای تجسمی , ترکیب بندی یا کمپوزیسیون ایجاد می شود . دوره پست امپرسیونیست و پست مدرنیست با سنت شکنی در زمینه نور و فضا به عنوان دوره های گذار از دوره های ماقبل خود ( امپرسیونیست و مدرنیست ) محسوب می شوند . هنرمندان پست امپرسیونیست به مکاشفاتی در زمینه تئوری نور و رنگ دست یافتند که این سنت شکنی در آثار هریک از هنرمندان بیان متفاوتی داشته است . به طور مثال نور در آثار برخی از این هنرمندان جنبه مذهبی , در برخی جنبه روایتگری و در برخی دیگر جنبه نمادین داشته است . در آثار هنرمندان پست مدرنیست نور و فضا جنبه متفاوت پیدا می کند . در آثار هنرمندان این دوره بعد چهارم و همچنین بیان فردی هنرمند اهمیت بسزایی پیدا می کند . دخالت دادن نورها و فضای مجازی , انتزاعی و غیرواقعی و واقعیت بخشیدن به مجاز در این دوره شکل گرفت . در این پژوهش سعی براین است که با تحلیل و بررسی های ویژگی نور و فضا درآثارهنرمندان دوره های پست امپرسیونیست و پست مدرنیست به شناخت کامل تری از نور و فضا در آثار این دو سبک پرداخته و نوع نگاه و شباهت و تفاوت آن ها را بررسی نماییم . کلمات کلیدی نور , فضا , پست امپرسیونیست , پست مدرنیست , سنت شکنی