با بررسی مدل استاندارد ذرات بنیادی در فضای ناجابه جایی و بسط کنش آن با پارامتر ناجابه جایی، می توان رأس های برهم کنشی را یافت که در مدل استاندارد معمولی وجود ندارند. در این مدل طبق تناظر ویل-مویال اگر ضرب های معمولی میان دو تابع را با ضرب ستاره ای که تابعی نمایی از مشتق این توابع است جایگزین سازیم، می توان یک تابع معمولی را به جای تابع متناظرش در فضای ناجابه جایی استفاده کرد که بر اساس این تناظر ذره های خنثی از جمله نوترینوها نیز در فضای ناجابه جایی می توانند با میدان پیمانه ای گروه (u(1 در نمایش همیوغ جفت شوند. پس به عنوان یکی از اثرات پدیده شناختی ناجابه جایی، نوترینوها به عنوان یک ذره ی خنثی می توانند با فوتون که یک میدان پیمانه ای است جفت شوند. در این پژوهش ضمن مطالعه ی ساختار ستاره ی نوترونی، اثرات برهم کنش فوتون-نوترینو در فضای ناجابه جایی را بر پویش آزاد نوترینوهای گسیل یافته از ستاره ی نوترونی مورد بررسی قرار دادیم و در ادامه به بررسی اثرات این برهم کنش بر نرخ از دست دادن انرژی توسط نوترینو-پادنوترینوها در ستارهای نوترونی پرداختیم. هم چنین با توجه به خصوصیات شناخته شده ی ستاره های نوترونی نظیر شعاع و تابندگی و با مد نظر قرار دادن گریز و یا به دام افتادن نوترینوها در این اجرام آسمانی، حدهای بالا و پایین پارامتر ناجابه جایی را محاسبه نمودیم.