فضاهای عمومی عرصه ای برای تعامل اجتماعی هستند. در چنین فضاهایی فعالیت های مختلف اجتماعی، اختیاری و اجباری روی می دهد. حضور در فضای شهری و تعامل اجتماعی در این فضا، یکی از نیازهای مهم استفاده کنندگان در فضاست و همه استفاده کنندگان فضا فارغ از جنسیت، سن، شغل و تحصیلات و جز آن باید از چنین حقی بهره مند باشند. با توجه به مرور عوامل محدودکننده حضور زنان، می توان به نقش مهم و تعیین کننده امنیت در میزان حضور افراد و به ویژه زنان، به عنوان قشری آسیب پذیر در برابر ناامنی در فضای شهری پی برد. بنابراین بررسی ویژه الگوی تردد زنان در فضاهای عمومی شهری و ارتقای امنیت آنان از طریق طراحی و برنامه ریزی مناسب، نقش بسزایی در افزایش رونق و سرزندگی و بهبود کیفیت فضاهای شهری دارد. در این تحقیق، پس از بررسی ادبیات و مبانی نظری مرتبط با پژوهش، نگاهی اجمالی بر پیشینه نظری و تجربیات عملی موضوع داشته است. نتیجه حاصل از ادبیات و تجارب بررسی شده، شاخص های پژوهش بوده که پس از تدقیق، به مدلی تحلیلی در راستای روش تحقیق این پژوهش می انجامد. سپس با استفاده از روش های آماریِ مناسب و توزیع پرسشنامه میان زنان محله لویزان، اهمیت هر کدام از معیارهای موثر بر احساس امنیت و حضور و فعالیت زنان و نوع و نحوه فعالیت و حضور زنان در محله مورد سنجش قرار گرفته است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که معیارهای افزایش نظارت و مراقبت، کیفیت مطلوب طراحی، اختلاط کاربری و فعالیت، دسترسی مناسب به فضا و امکان برقراری تعاملات اجتماعی در فضا بر احساس امنیت زنان در فضای شهری موثر بوده و با افزایش احساس امنیت زنان، میزان حضور و فعالیت آنها در فضاهای شهری افزایش خواهد یافت. در نهایت، نتایج حاصل از این تحقیق شامل ضوابط و الگوهای طراحی فضای قابل دفاع با تاکید بر میزان حضور و فعالیت زنان در فضاهای شهری می باشد.