همگان هنری جیمز را به عنوان تم جهانی "دختر آمریکایی" اش می شناسند. در اغلب آثار جیمز، قهرمانان زن با صفاتی خاص تداعی شده اند. این حقیقت که زنان نقش اصلی را در رمان های وی ایفا می کنند باعث شده است تا منتقدین زیادی آثار جیمز را از دیدگاه های فمینیسم و روانکاوانه مورد بررسی قرار دهند، امّا خود جیمز، تا حد زیادی، خود را یک فرمالیست می پنداشت، بنابراین در این رساله تلاش شده است تا خوانشی فرمالیستی از دو اثر این نویسنده، دیزی میلر و بال های قمری، ارائه گردد. با اینکه بیش از بیست سال فاصله بین خلق این دو اثر وجود دارد، امّا هر دو این آثار دارای ویژگی ها و خصوصیت هایی مشابه می باشند. ما به دنبال آن دسته از وابستگی های درون متنی، مانند وارونه گویی ها، شخصیت پردازی، ساختار متن، زاویه دید داستان و غیره می باشیم تا بتوانیم با کمک آنها وحدت اُرگانیک این دو اثر را مورد بررسی قرار دهیم. وحدت اُرگانیک، با توجه به نقد نوین و مقاله ی "هنر نویسندگی" اثر هنری جیمز تعریف گردیده است. هنگامیکه وحدت اُرگانیک آثار مورد بررسی قرار گرفت، به دنبال بررسی این سوال خواهیم بود که آیا می توان مرگ قهرمانان زن را در این دو اثر پیش خبری نمود؟ مفهوم پیش خبری از نقد نو گرفته شده است. به علاوه، ما در جستجوی این نکته می باشیم تا دریابیم که چگونه جیمز با داشتن تم داستانی مشابه می تواند از ورطه ی کسل کننده ای اثر در نظر مخاطب بگریزد. در این بخش، مفهوم آشنایی زدایی از مکتب فرمالیسم روسی گرفته شده و بر این باوریم که تکنیک هایی همچون شخصیت کانونی، نانوشته ها، و اعجاب ادیبانه به نویسنده کمک کرده اند تا در آثار خود به مفهوم آشنایی زدایی دست یابد. همچنین، کارکرد محیط و صحنه پردازی در رم و ونیز با توجه به مفهوم آشنایی زدایی مورد بحث قرار گرفته است.