رقابت در بازار تکنولوژی محور امروز جهان مستلزم ادغام دانش های نوین با صنعت است. صنعتی که بی بهره از دانش روز باشد، محکوم به زوال و دانش بدون کاربرد در صنعت بی ارزش قلمداد می شود و این یعنی پیوند دانشگاه با صنعت.دانشگاهوصنعتدورکناساسیتوسعهدرهرجامعه ایمحسوبمی شوند. هدف این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر موفقیت همکاریهای تحقیقاتی بین دانشگاه و صنعت و تعیین میزان اهمیت این عوامل از نظر خبرگان صنعت و دانشگاه می باشد. در این راستا ابتدا با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و نظر خواهی از کارشناسان فعال در زمینه ارتباط صنعت و دانشگاهعوامل موثر بر موفقیت همکاریهای تحقیقاتی شناسایی شد، سپس با استفاده از پرسشنامه بومی سازی و با توجه به شرایط محیطی و محاطی دانشگاه مازندران این شاخصه ها بومی گردیدو با گنجاندن عوامل موثر در مناسب ترین دسته بندی، ساختار سلسله مراتبی پیشنهادی برای اولویت بندی این عوامل تهیه شده است. در نهایت به دلیل ماهیت چندبعدی این عوامل،ازfahp برای رتبه بندی عوامل اصلی و فرعی موثر استفاده شده است. براساس نتایج بدست آمده پژوهش، مدیران و خبرگان صنعت و دانشگاه عامل توافقنامه تحقیق و توسعه شرکترا به عنوان مهم ترین عامل موثر در موفقیت همکاریهای تحقیقاتی صنعت و دانشگاه قلمداد نموده اند.