وجه نقد از منابع مهم و حیاتی هر واحد اقتصادی است. ایجاد توازن بین وجوه نقد موجود و نیازهای نقدی یکی از مهمترین عوامل سلامت اقتصادی واحدهای تجاری و تداوم فعالیت آنهاست. در بسیاری از تصمیمات مالی از جمله الگوهای ارزشگذاری اوراق بهادار، روش های ارزیابی طرح های سرمایه ای و غیره ، جریان های نقدی نقشی محوری دارد. به طور کلی در وضعیت عدم تقارن اطلاعاتی، نگهداشت وجه نقد می تواند از هزینه های گزینش نادرست جلوگیری نماید که با تأمین مالی خارجی افزایش می یابد، و به این ترتیب به افزایش ارزش شرکت کمک کند. از سوی دیگر انباشت وجه نقد بدون بازده، موجب کاهش کارایی و در در نهایت کاهش ارزش شرکت خواهد شد. این تفکر و نگاه سنتی که توزیع مالکیت سهام شرکت اثری بر ارزش شرکت ندارد، توسط مطالعات جدید به چالش کشیده شد. این مطالعات پیش بینی کردند که ارزش شرکت تابعی از چگونگی تخصیص سهام بین افراد درونی (نظیر مدیران) و بیرونی (نظیر سرمایه گذاران نهادی) شرکت است. ارزش افزوده اقتصادی حاصل کسر هزینه فرصت حقوق صاحبان از سود خالص شرکت و از نظر اقتصاددانان مالی سود اقتصادی یا سود باقیمانده می باشد. و ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده حاصل کسر هزینه فرصت حقوق صاحبان از سود خالص شرکت به ارزش بازار می باشد و یکی از شاخص ها و معیارهای ارزیابی عملکرد شرکت ها با رویکرد اقتصادی می باشد. هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثر نگهداری وجوه نقد و تمرکز مالکیت بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از شاخص های ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده می باشد. برای ازمون فرضیه های تحقیق، نمونه ای متشکل از 176 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1386 تا 1391 به میزان شش سال مورد مطالعه قرار گرفت. و نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین نگهداری وجوه نقد و تمرکز مالکیت بر عملکرد شرکتها با شاخص های ارزش افزوده اقتصادی و ارزش افزوده اقتصادی تعدیل شده رابطه معناداری وجود ندارد.