یکی از اصلی ترین پرسشهای پژوهشگرانی که در زمینه ی پیامد های بازیهای رایانه ای به مطالعه پرداخته اند، تأثیر این بازیها در قلمرو رفتار اجتماعی است. به سخن دیگر ، این مطلب که ارتباط فرد با دنیای بازیهای رایانه ای ، ارتباطهای انسانی او را متأثر می سازد، تردیدهای فراوانی را در استفاده از این بازیها به میان می آورد. گرچه بعضی بیان داشته اند که بازیهای رایانه ای موجب انزوای اجتماعی نمی گردد ، ولی تحقیقات دیگر حاکی از آنند که این بازیها نه تنها سبب انزوا و کناره گیری اجتماعی ، کاهش ارتباط اجتماعی و مردم آمیزی می شوند، بلکه میزان نوع دوستی را کاهش داده است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی تاثیر بازیهای ویدیوئی– رایانه ای بر انزوای اجتماعی میان دانش آموزان دبیرستان پرداخته است. به این منظور 380 نفر دانش آموز دبیرستانی انتخاب شدند که ضمن پاسخ به پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات جمعیت شناختی ، پرسش نامه انزوای اجتماعی را نیز تکمیل کردند. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش همبستگی پیرسون،تحلیل واریانس، ازمون تی و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش حاکی از آنند که میزان بازی های رایانه ای با انزوای اجتماعی رابطه ای معکوس دارد ، یعنی هرچه میزان استفاده از بازی های رایانه ای اقزایش یابد، انزوای اجتماعی کاهش می یابد، و همچنین بین ابعاد دلایل استفاده از بازی های رایانه ای و میزان انزوای اجتماعی همبستگی معنادار و مستقیمی وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که دلایل استفاده از بازی های رایانه ای و میزان استفاده از بازیهای رایانه ای با هم ( 5/47) متغیر انزوای اجتماعی را تبیین می نمایند.