ادبیات کودک،شاخه ای جدید از ادبیات معاصر جهانی است که ابتدا در اروپا شکل گرفت و سپس به سایر کشورهای جهان راه پیدا کرد.زمان تولد این نوع ادبی در کشورهای عربی،اواخر قرن نوزدهم در مصر وظهور آن در سایر کشورهای جهان عرب قرن بیستم است.البته نمونه های ابتدایی وقدیمی این ادبیات را می توان در ادبیات عامه وشفاهی عربی مشاهده نمود. اولین آثار ادبی که در دوره ی معاصر برای کودکان عربی نوشته شد به صورت ترجمه، اقتباس و در قالب آموزشی و به دور از واقعیت دنیای معاصر بود اما محمد هراوی پیشگام مرحله ی تالیف مستقل و تنوع فنی در شعر کودکان است.هراوی شعله ی عربیت را در میدان ادبیات کودک برافروخت تا راه را برای نوآوران برای تالیف ادبی مستقل و مناسب برای کودکان هموار سازد.هراوی زمانی شروع به نوشتن برای کودکان کرد که ادیبان معتقد بودند کسانی به نوشتن برای کودکان می پردازند که توانایی نویسندگی برای بزرگسالان را ندارند وبه ادبیات کودکان به دیده ی تحقیر می نگریستند. وقتی هراوی در چنین شرایطی شروع به نوشتن برای کودکان کرد نشان دهنده ی این است که او تربیت کودک را هدف خود قرار می دهد وشرایط رشد زبانی و روانشناسی کودک را هم در نوشتن آثار خود رعایت می کند.منظومات او سلیس و روان دارای معنی محکم و اوزان غنایی و الفاظ شیرین است که شادی و سرور برای کودکان ایجاد می کند و متناسب باروحیه ی کودکان است وباعث می شود که کودک جهان پیرامون خویش را بشناسد. شعر تعلیمی،دینی ووصفی از مهمترین موضوعاتی است که هراوی در ادبیات کودک خود بدان پرداخته است