کانون پرورش فکری که یکی از متولیان خلاقیت در هنر کودک است؛ طی چند سال اخیر، در مراکز فرهنگی و هنری خود، اقدام به برپایی کارگاههای پویانمایی برای اعضای دختر نوجوان کرده است. این گزارش که حوزه تحقیق خود را بر32 اثر تولید شده در بین سالهای 1389 تا 1391 و بر 9 کارگاه مذکور در کانون استان اردبیل متمرکز کرده است؛ تلاش کرده علاوه بر سنجش میزان کل خلاقیت در فیلمهای مورد نظر؛ خلاقیت در اجزای آن یعنی مضمون، متحرک سازی، صدا و تصویر را نیز بسنجد و نتیجه را با میانگین بدست آمده، مقایسه کند. برای نیل به این مقصود، از روش تحقیق توصیفی استفاده شد و اطلاعات لازم با استفاده از روشهای کتابخانه ای و میدانی بدست آمد. در بخش کتابخانه ای، اطلاعات از طریق کتب و مقالات و منابع مرتبط با کانون بدست آمد. همچنین برای یکایک فیلمها، پرسشنامه ای طراحی گردید تا اطلاعات لازم از آنها استخراج گردد. در بخش میدانی نیز پرسشنامه بسته، مبتنی بر طیف لیکرت طراحی شد و پس از اطمینان از روایی و پایایی آن، جامعه پاسخ گویان، یعنی مربیان کارگاههای پویانمایی به شیوه مکالمه تلفنی گزینه های مورد نظر خود را علامت زدند. جهت تحلیل و اثبات فرضیه ها از آزمونt تک نمونه ای استفاده شد. در نهایت فرضیه اصلی که بر کم بودن میزان خلاقیت در آثار پویانمایی تأکید می کرد؛ تأیید شد. همچنین سه فرضیه فرعی که کم بودن خلاقیت را به ترتیب در مضمون، تصویر و صدای آثارمورد توجه قرار داده بودند؛ تأیید شدند. در نهایت یکی از فرضیات فرعی، که مبتنی بر کم بودن خلاقیت دربخش متحرک سازی فیلمها بود؛ رد گردید. در پایان تحقیق پس از جمع بندی یافته های توصیفی و استنباطی، جنبه های کاربردی آن، مورد اشاره قرار گرفت