هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی انسان گرایانه بر افزایش کیفیت زندگی و بهبود خودپنداره بدنی مبتلایان به اضافه وزن انجام شد. روش اجرا: طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه شامل 30 نفر از مراجعه کنندگان به کلینیک های کاهش وزن شهر مشهد بود که 15 نفر در گروه درمانی وجودی انسان گرایانه و 15 نفر در گروه گواه گمارش شدند. اعضای گروه وجودی انسان گرایانه تعداد 12 جلسه درمان گروهی به شیوه وجودی انسان گرایانه را دریافت کردند، اما برای اعضای گروه گواه مداخله خاصی ارائه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) و خود توصیف گری بدنی مارش و ردماین (1998) توسط گروه نمونه تکمیل شدند. نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که در پس آزمون، نمرات کیفیت زندگی و مولفه های آن در آزمودنی های گروه وجودی انسان گرایانه نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش معناداری داشته است. همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در پس آزمون، نمرات خودپنداره بدنی آزمودنی های گروه وجودی انسان گرایانه نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش معناداری داشته است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید این مهم است که گروه درمانی وجودی انسان گرایانه باعث افزایش کیفیت زندگی و بهبود خودپنداره بدنی مبتلایان به اضافه وزن می شود.