تغییرات آب وهوا، یکی از مسائل چالش برانگیز در زمان حال و یک نگرانی بزرگ در میان سیاست گذاران است. برخی از اثرات پیش بینی شده آن مانند گرم شدن کره زمین، بیابان زایی، بالاآمدن سطح آب دریاها و متوسط درجه حرارت زمین روزبه روز در حال افزایش است که ممکن است اثرات مخربی بر روی کشورهای درحال توسعه داشته باشد. مطالعات نشان می دهد که بین عوامل انسانی و تخریب محیط زیست رابطه ای مستقیم وجود دارد. بنابراین این مطالعه به بررسی اثرات عوامل انسانی بر محیط زیست کشورهایd8، با استفاده از مدل اثرات تصادفی با رگرسیون بر روی جمعیت، منابع و تکنولوژی (stirpat) و مجموعه ای از داده های پانل متوازن 8 کشور و دوره زمانی 1990 تا 2009 می پردازد. یافته ها نشان می دهد که رابطه مثبت بین میزان جمعیت، درآمد سرانه، شهرنشینی و انتشار co2 وجود دارد. هم چنین مصرف انرژی های تجدید پذیر انتشارco2 را کاهش می دهد درحالی که مصرف انرژی های تجدید ناپذیر انتشارco2 را افزایش می دهد. این یافته های تجربی نه تنها به پیشبرد ادبیات موجود کمک می کند، بلکه همچنین شایسته توجه بیشتر سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری به این نتایج است.