چکیده تمام پیشرفت های مادی و معنوی در زمینه فرهنگ و تمدن مرهون و مدیون پرسش های ایجاد شده در ذهن افراد و یا القای آن به دیگران است،کسانی موفق به طرح پرسش های کارآمد و حساب شده اند که دارای معارف بیشتری نسبت به دیگران اند. دین اسلام تنها دینی است که برای قبول کردن اصول خود دستور صریح به تفکر و تعقل داده، تفکری که سوال آفرین است. باتوجه به جریان توسعه رسانه های فراصنعتی وایجاد تردیدها و ابهامات در زمینه مسائل دینی و تربیت دینی و القاء افکار غیر واقعی به افراد، فرد نباید به صورت منفعلانه با این قضایا برخورد کند و باید دائماً روحیه پرسشگری را در خود افزایش و تقویت کند. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی راهبردهای پرسشگری در تربیت دینی و آموزه های اسلامی مورد بررسی قرار گرفته، که در پنج فصل تنظیم شده است. سوالات تحقیق: مبانی پرسشگری در تربیت دینی و آموزه های اسلامی چیست؟ روشها وچگونگی پرسشگری در آموزه های اسلامی چگونه می باشد؟ با توجه به سوالات تحقیق به نتایج زیر دست یافتیم: با توجه به مبانی پرسشگری در آموزه های دینی پرسشگری ذاتاً ممدوح است. رویکرد آموزه های اسلامی در تربیت دینی انسان رویکردی است که به جای واداشتن مخاطب به پذیرش سطحی و حفظ کردن نتیجه گیری-های دیگران ازمفاهیم عمیق دینی خود موضوعات بنیادین را با تأمل کشف کند، به آنها بیندیشد و برای اکتشاف به جستجوی مداوم بپردازد تا به بینش و باور عمیق دینی دست یابد. و نیز چگونگی پرسشگری در آموزه های اسلامی به پنج نوع پرسشهای جهت دهنده/ هدایتی، پرسشهای تکذیبی/ توبیخی، پرسشهای تمثیلی، پرسشهای انگیزشی/ تحریکی، پرسشهای عاطفی تقسیم کرده ایم. واژگان کلیدی: پرسشگری- تربیت دینی- آموزه های اسلامی