خانه ی تاریخی سرهنگ بخردی اصفهان، که شالوده ی آن، در اوایل عصر قاجار بنا گردیده است، برخلاف بسیاری از بناهای ارزشمند دیگر، نظیرکاخ ها و خانه های تاریخی اصفهان، از جمله،کاخ های عالی قاپو و هشت بهشت، منازل تاریخی مسعودی، خانه دیبایی، خانه سوکیاسیان و داوید، خانه مشروطه و بسیاری دیگر، که طرح های حفاظتی و مرمّتی موفّق، برای حفظ نقوش آن ها، در بهترین شرایط ممکن، توسط هیأت های ایرانی و نیز متخصصین خارجی، مطرح و اجرا گردیده است و پژوهش های فراوان، در ارتباط با شناخت وجوه مختلف تکنیکی و زیبایی شناختی آنها انجام شده، به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. این بنا، دارای نقوش دیواری تک رنگی است، که به رنگ آبی، بر زمینه ی سفید رنگ نقش گرفته‏اند و علیرغم ابعاد بسیار ریز‏ْ، با جزئیات و دقّت فراوان به اجراء درآمده اند. نقاشی های تک رنگ مذکور،‏ دارای شیوه ی روایتگری جالب توجهی (روشی مشابه با تصویر متحرک) است که باتوجه به عصری که اثر در آن به اجرا در آمده‏‏‏‏، شیوه ای خلّاقانه به شمار می‏آید و آن را از نقوش هم عصرش متمایز می نماید. با نظر به اهمیت موضوع، تدوین برنامه ای جهت آسیب شناسی و حفاظت این نقوش، جز با طبقه بندی اهداف وتسلّط بر نیاز ها و امکانات ممکن نخواهد بود. لذا نگارنده، در این فصل، پس از مشخص نمودن و معرّفی ضرورت های انجام این پژوهش، پرسش های بنیادینی که این نگاشته، بر مبنای آن ها شکل گرفته، اهدافی که دستیابی به آنها مورد نظر است، نتایج حاصل از بررسی مهمترین پژوهش های صورت گرفته در ارتباط با نقوش دیواری، آسیب ها، و نحوه ی حفاظت و طرح های مرمتی موفّق را ارائه می نماید و به معرفی شیوه ها و ابزار هایی که در جهت دستیابی به اهداف و پاسخ گویی به پرسش ها، مورد استفاده قرار گرفته، می پردازد. در نهایت مختصری از دشواری ها و محدودیت های موجود در مسیر انجام این پژوهش را به اطلاع می رساند.