با توجه به رابطه فعالیت های انسان با فرهنگ، شهر بستری است که در آن فرهنگ از طریق فعالیت ها و ارتباطات انسانی به جریان در می آید. همچنین معماری به عنوان بستر اتفاق زندگی بشر یکی از تأثیرگذارترین هنرها در جهت نمایاندن فرهنگ عامه و الگوهای ساختاری آن در هر دوره است. کالبد شهر بالاخص نماهای شهری به بازنمایی این رابطه پرداخته و ارزش های سنت های هم زیستی را عینیت می بخشد. علیرغم توجه طراحان نسبت به مسائل زیربنایی همچون فرهنگ، هویت، سنت و بوم، معماری معاصر ایران دچار اغتشاش و بی هویتی است. ضعف در شناسایی فرهنگ خودی، مشکلات آموزشی، تبلیغات فرهنگ بیگانه، نبود قوانین و ضوابط منسجم و کارآمد، ضعف راهکارهای مدیریت شهری در معماری و شهرسازی موضوعاتی هستند که در بحران هویت فرهنگی معماری و شهرسازی معاصر ایران نقش دارند. رساله حاضر در بررسی رابطه طراحی و بوم شناسی، به نقش فرهنگ، هویت، سنت، ارزش های اجتماعی و اقلیم در شکل دهی فضاهای معماری پرداخته است و در جستجوی فراهم سازی زمینه حرکت به سمت معماری بومی هر منطقه و تعیین زیرساخت های لازم جهت رسیدن به آن است. بدین منظور پس از بیان مسئله به بررسی هویت فرهنگی و اصول معماری ایران و معرفی چند نمونه بناهای با رنگ و بوی سنتی، به نتایجی طراحی در این راستا دست یافته است.