هدف این پژوهش، بررسی تاثیرات بازدارنده عناصر چهارگانه برنامه درسی در بروز خلاقیت دانش آموزان از دیدگاه معلمان مدارس ابتدایی دخترانه شهر تهران می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی دخترانه منطقه شش شهر تهران می باشد که با توجه به فرمول کوکران حجم نمونه برابر با 109معلم می باشد. روش نمونه گیری، تصادفی خوشه ای می باشد. داده های حاصل از پژوهش از طریق پرسشنامه پنج درجه ای لیکرت جمع آوری شده است. با توجه به متون علمی و پژوهش های تجربی گذشته سوالات طراحی شده است؛ و برای روایی محتوای پرسشنامه از نظرات محققین این حوزه استفاده شده است؛ و برای پایایی آن از روش آلفای کرانباخ (82/0) استفاده شده است. اطلاعات به دست آمده، با توجه به نتایج آمار توصیفی(فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی(آزمون کالموگروف- اسمیر نوف، آزمون کای دو و آزمون آنالیز واریانس) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش بیانگر این بود که 1- از دیدگاه معلمان، اهداف برنامه های درسی، بر کاهش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی تأثیر دارند. 2- از دیدگاه معلمان، محتوای کتب درسی، بر کاهش خلاقیت دانش آموزان دوره تأثیر دارند. 3- از دیدگاه معلمان روش های آموزشی، تأثیر چندانی بر کاهش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی ندارد. 4- از دیدگاه معلمان شیوه های ارزشیابی تأثیر چندانی بر کاهش خلاقیت دانش آموزان دوره ابتدایی ندارد. 5- بین نظرات معلمان در خصوص تأثیرات عناصر برنامه درسی بر کاهش خلاقیت، بر حسب سطح تحصیلات تفاوتی وجود ندارد. واژگان کلیدی: تاثیرات بازدارنده، عناصر برنامه درسی، خلاقیت.