تاریخ نگاری به عنوان پدیده فرهنگی در انقلاب مشروطیت دچار تحولی اساسی شد.از نوع نگاه به تاریخ تا بررسی عناصر تاریخ همه و همه دچار تغییرات اساسی شد.اگر چه این حرکت قبل ترها همزمان با ورود افکار جدید به جامعه ایران آغاز شده بود،اما در انقلاب مشروطیت به محک آزمایش درامد.نخستین کسی که این حرکت را آغاز کرد ناظم الاسلام کرمانی بود.وی برای نخستین بار به صورت جدی به بررسی عناصر موثر در انقلاب مشروطیت به عنوان پدیده اجتماعی پرداخت.او با نوشتن اثر خود کاری را کرد که بعدها راه گشای مورخان دیگر شد.تاریخ نگاری مشروطیت به واقع ادامه حرکتی بود که در جامعه ایران برای رسیدن به اصول جامعه مدنی آغاز شده بود.به تبع این حرکت هم ساختار و هم محتوای تاریخ نگاری در این دوره دچار تغییرات شد.توجه به توده مردم به عنوان نیروهای بالنده جامعه و دور شده از سبک قدیم تاریخ نگاری و زایش مفاهیم جدید در تاریخ از جمله تحولات محتوایی در تاریخ نگاری مشروطیت بود در ساختار نیز استفاده از مواد تاریخ نگاری همچون اعلان ها،بیانیه ها،خاطرات و شنیده های شفاهی و همچنین داشتن طرح مشخص برای اثر که نویسنده در ان آغاز و انجامی برای طرح خود قائل است از جمله این تحولات اساسی ساختاری است.تاریخ نگار این دوره برای خود رسالتی تاریخی قائل است که در مسیر تاریخ نگار خود پیوسته دنبال می کند.