مصطفی صادق رافعی از شاعران و ادیبان قرن نوزدهم میلادی در ادب عربی می باشد که در اغلب فنون شعری قدیم، طبع آزمایی کرده است. وی از معدود شاعرانی است که با تقلید آگاهانه از پیشینیان به سرودن شعر کلاسیک پرداخته است و اگر چه از لحاظ شکل و ظاهر مقلد آنان بوده است، ولی از حیث مضامین و معانی و محتوا، صاحب اندیشه ای نو می باشد. در این پژوهش ضمن بررسی مراحل زندگی ادبی و بحث پیرامون آثار و اندیشه های وی پیرامون مسائل مختلف، به بررسی اغراض شعری وی که عبارتند از: تهذیب و حکمت، وصف، غزل، مدح، مرثیه و نسائیات پرداخته ایم. علاوه بر این به بحث تأثیر پذیری وی از قرآن کریم توجه کرده و میزان بهره گیری وی را از آیات مشخص ساخته ایم.