هواپیماهای بدون سرنشین جدید در ارتفاع پایین پرواز می کنند، همین امر شناسایی و نابودی انها با سامانه های شناسایی عادی چون رادار و پدافندی عادی را مشکلمی سازد.در این پایان نامه قصد داریم، الگوریتم هدایتی جهت کمینه کردن ارتفاع پرنده ای معین نسبت به عوارض را معرفی کنیم. قبل از طراحی الگوریتم هدایتی برای تعقیب عوارض ابتدا الگوریتم هدایتی جهت تنظیم ارتفاع نسبت به سطح دریا را طراحی کردیم و عملکرد الگوریتم ، در حالی که حلقه مهار هدایت وجود دارد را مورد ارزیابی قرار دادیم و مقاوم بودن آن را در حالی که پرنده در حال تغییر سمت و چرخش است را ارزیابی نمودیم. با قرار دادن عوارضی مثل شیب، سینوسی و پله، حداکثر خطای تعقیب عوارض را برای سامانه بدست آوردیم. با استفاده از داده های واقعی که از عوارض زمین نمونه برداری شده اند، مدل-سازیاز عوارضبا استفاده از درون یابی خطی، انجام دادیم و سپس با استفاده از تبدیل فوریه سریع، عوارض را به صورت چند سینوسی در نظر گرفتیم و حداکثر خطای تعقیب عوارض را بدست آوردیم. با استفاده از بلوک های غیرخطی، خطای تعقیب عوارض در هنگام کاهش ارتفاع را کمینه کردیم و این مقدار را به عنوان بایاس در ورودی قرار دادیم و در اخر نیز جهت اطمینان بلوکی قرار دادیم که نگذاریم پرنده از ارتفاعی به عوارض نزدیک تر شود.