خلاصه:استفاده از دارو درمانی می تواند با بروز عوارض ناخواسته همراه باشد، پرستاران به واسطه رابطه تنگاتنگی که با بیماران دارند نقش مهمی در گزارش دهی این عوارض ایفا می کنند. یکی از عوامل عدم گزارش دهی می تواند فقدان دانش کافی در رابطه با داروها وعوارض آنها باشد. از این رو طراحی مطالعاتی که بتواند کارایی روش های مختلف آموزش فارماکوویژیلانس را برای پرستاران مقایسه نماید، ضروری به نظر می رسد اهداف: مقایسه کارایی دو شیوه آموزشی در ارتقاء دانش و توانمندی پرستاران در زمینه عوارض ناخواسته داروها، یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده. روش کار. این مطالعه به صورت سه بازویی طراحی شده بود که در سال 2013 در مرکز قلب شهید رجایی تهران برگزار گردید. پیامد اصلی مورد مطالعه دانش و توانمندی پرستاران در زمینه ی عوارض داروهای رایج مصرفی در بیمارستان بود. پرستاران از طریق یک الگوریتم تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند(یک گروه پایلوت وسه گروه برای مطالعه اصلی شامل گروه سخنرانی، کارگاهی به روش بارش افکار و گروه کنترل). جمع آوری داده ها در سه مرحله قبل، بعد و سه ماه بعد از هر جلسه آموزشی انجام گرفت و همچنین رضایت مندی شرکت کنندگان بعد از هر جلسه آموزشی از طریق پرسشنامه ای جداگانه ارزیابی شد. به منظور تحلیل آماری از تست های t-test,man-whitney,chi-squareو anovaاستفاده گردید. نتایج: هیچ تفاوت معناداری بین سه گروه مورد ارزیابی در رابطه با اطلاعات دموگرافیک و امتیازات تجمعی در ابتدای کار دیده نشد. دو گروه آموزشی دقیقاً پس از پایان مداخله پیشرفت معناداری نسبت به قبل آن داشتند که این پیشرفت برای گروه سخنرانی به طور معناداری بالاتر بود. در پیگیری سه ماهه هر دو گروه افت معناداری نشان دادند ولی میزان کاهش در گروه سخنرانی به شکل معناداری بیشتر بود. امتیازات تجمعی دو گروه در پیگیزی سه ماهه یکسان و نسبت به گروه کنترل به طور معنادار بالاتر بود. گروه کارگاهی به طور معناداری رضایت مندی بیشتری نسبت به متد خود داشتند