در این پایان نامه به مطالعه هشت روش های شناسایی نقاط حادثه خیز که شامل روش های فراوانی تصادفات، نرخ تصادفات، روش شاخص همسنگ خسارت مالی برحسب ضرایب پیارک و کشور کره جنوبی، معیار ترکیبی، تجربی بایس، مبتنی بر خطر اجتماعی و مقدار p می باشند که برحسب آزمون های سازگاری مکان، سازگاری روش، اختلاف رتبه بندی کلی، شناسایی کاذب، امتیاز کلی، حساسیت و دقت ارزیابی شده اند و این آزمون ها برحسب روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ارزیابی شدند. در این تحقیق از داده های سه سال تصادفات محور جیرفت-کرمان استفاده شد. در نهایت روش تجربی بایس بهترین روش بود