در سال های اخیر، تحقیقات گسترده ای بر روی بهینه سازی فرآیند خشک کردن مواد غذایی با هدف دستیابی به ویژگی های کیفی و زمان ماند مناسب انجام پذیرفته است. در این راستا، به کارگیری آب گیری اسمزی به عنوان پیش تیمار به دلایلی مانند کاهش صدمات حرارتی، بهبود طعم محصول، کاهش زمان و افزایش راندمان فرآیند و هم چنین کاهش مصرف انرژی مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با استفاده از محلول ساکاروز، گلوکز، نمک سدیم کلراید و محلول ترکیبی روی سه میوه هویج ، کدو و شلغم انجام شده و تاثیر عوامل مختلف مانند نوع و غلظت محلول اسمزی، ضخا مت، دما و نسبت وزنی جامد به مایع و پوشش دهی مورد بررسی قرار گرفته است، ضمن آنکه از چند مدل ریاضی برای بررسی سینتیک خشک کردن استفاده شده است. نتایج نشان دادند که جذب ماده جامد و دفع آب با افزایش غلظت و دمای اسمزی برای هر سه میوه افزایش پیدا کردند همچنین مقایسه مقادیر تجربی و مقادیر پیش بینی شده توسط مدل های ارائه شده و محاسبه پارامتر r2 و نزدیک بودن این پارامتر به عدد یک و نزدیکی rmse به صفر، بیانگر تطبیق خوب داده های تجربی هویج با مدل آزوارا با ضریب رگرسیون متوسط ?/??? r2= ، داده های کدوسبز با مدل آزوارا با ضریب رگرسیون متوسط ?/??? r2= و داده های شلغم با مدل هندرسون با ضریب رگرسیون متوسط ?/?? r2 = می باشد.