ایران دارای منابع غنی انرژی های تجدیدپذیر و هسته ای از جمله : متوسط تابش خورشید 23/19 مگاژول بر مترمربع ، پتانسیل کلی انرژی بادی حدودmw 30000 ، پتانسیل زیست توده 132 میلیون تن معادل بشکه نفت خام ، پتانسیل برق آبی mw 26000 و دیگر پتانسیل های زمین گرمایی ، دریایی و اورانیوم است. از طرف دیگر تقاضای انرژی متناسب با توسعه اقتصادی و جمعیت کشور افزایش می یابد. استفاده فزاینده از سوخت های فسیلی موجب کاهش سطح منابع فسیلی و مشکلات زیست محیطی فراوان شده است. در این میان بخش تولید توان وظیفه کلیدی در توسعه اقتصادی- اجتماعی کشور را دارد ، در عین حالی که با سهم 2/30 درصدی از انتشار دی اکسید کربن ، بزرگترین آلاینده زیست محیطی کشور نیز بحساب می رود. بنابراین ورود فناوری های کم کربن در این بخش باید تسریع شود. در این پایان نامه با مطالعه وضعیت فعلی عرضه و تقاضای انرژی الکتریکی در ایران ، روند های محتمل برای آینده تولید برق در کشور بررسی و پاسخ های محتمل برای این پرسش که (( تقاضای آینده برق چه مقدار است و چه زمانی ، چه نیروگاه هایی و با چه ظرفیتی باید ساخته شود تا بتوان تقاضای برق را به نحو مطلوبی و با در نظر گرفتن تمام شرایط اقتصادی و زیست محیطی ، تامین کرد؟)) واکاوی می گردد. در این راستا به کمک داده های سری زمانی در سال های 1390-1377 و به روش حداقل مربعات معمولی مدل تقاضای برق برآورد و در سه سناریو تا سال 1420 تقاضای برق تخمین زده می شود. در سناریو رشد پایین تقاضا ، رشد متوسط سالیانه مصرف برق 2/5% در سناریو رشد متوسط تقاضا ، 7/6% و در سناریو رشد بالای تقاضا ، 9% می باشد. همچنین سمت عرضه به کمک نرم افزار leap برای 30 سال آینده شبیه سازی شده و سناریو های مختلفی برای قیمت سوخت نیروگاه ها ، واردات و صادرات و توسعه انواع فن آوری های تولید توان طراحی می شود. نتایج بدست گویای این مطلب است که سهم منابع فسیلی از کل تولید برق تا سال 1420 در سناریو ادامه روند فعلی و سوخت های فسیلی بالای 90% باقی می ماند و همزمان سطح انتشار دی اکسید کربن تقریبا به 800 میلیون تن می رسد. در حالیکه اگر سیاست های توسعه فن آوری های کم کربن ، تجدیدپذیر و هسته ای اتخاذ گردد سهم منابع فسیلی به 35 درصد کاهش یافته و سطح دی اکسید کربن انتشار یافته در سطح سال پایه (1390) یعنی 160 میلیون تن باقی می ماند. همچنین هزینه اجتماعی سناریو مبتنی بر فناوری های کم کربن با سوخت فسیلی از تمام سناریو ها پایین تر می باشد و در میان مدت مناسب برای توسعه نیروگاه ها به نظر می رسد و سناریو فناوری های کم کربن ، تجدیدپذیر و هسته ای در بلند مدت برای توسعه نیروگاه ها انتخاب می شود.