هدف این تحقیق، رشد مستقیم نانولوله های کربنی بر روی سطوح فلزی اصلاح شده به روش رسوب بخار شیمیایی (cvd)، بدون استفاده از کاتالیزور های فلزی معمول برای این روش می باشد. در این روش از فلزات آهن، نیکل، تیتانیوم، مس و مولیبدن به عنوان زیرلایه جهت تولید نانولوله های کربنی استفاده شد. برای اصلاح سطوح فلزی، ابتدا سطح آن ها به روش سونش مکانیکی صاف و صیقلی شد، سپس با یکی از روش های الکترواکسیداسیون که روش پالس های متوالی پتانسیل (cpp)نام دارد، دو عمل اکسید و احیاء به طور متوالی انجام شد تا یون هائی از سطح فلز کنده شده و سپس دوباره بر روی سطح آن، با آرایشی متفاوت از قبل و به صورت برآمدگی های نوک تیز در ابعاد نانومتر بنشینند. اصلاح سطوح با روش دیگر و با قرار دادن فلزات در مقابل بخار اسید، انجام شد. سپس از این نمونه ها برای تولید نانولوله های کربنی به روش cvd، با آهنگ شارش sccm1500-1000 آرگن، sccm100-45 استیلن و دمای ?750 استفاده شد. بهترین رشد نانولوله های کربنی با گاز استیلن بر روی فلزات با سطح دست نخورده بود. اصلاح سطوح به روش های فوق باعث توقف رشد نانولوله های کربنی گردید. تغییر منبع هیدروکربنی از استیلن به گاز مایع (lpg) نتیجه ی بهتری دربر نداشت. بنابراین برای یافتن شرایط بهینه تولید نانولوله های کربنی با گاز lpg با کاتالیزور، آهنگ شارش sccm1500-400 آرگن، sccm150-45 lpg و محدوده دمایی ?900-750 اعمال شد، که شرایط مناسب آهنگ شارش sccm600 آرگن، sccm100 lpg و دمای ?800 به دست آمد. نانولوله های کربنی با استفاده از گاز lpg، بدون منبع کاتالیزوری با این شرایط نیز بر روی سطوح فلزی رشد نکردند.