استفاده صحیح از منابع نفتی کشور ، به منظور افزایش عمر آن ها و برخورداری نسل های آینده از این ذخایر خدادادی ایجاب می کند تا با مدیریت صحیح این منابع آشنا شویم. از نکات قابل توجه در مدیریت مخازن ، اتخاذ روش هایی برای حفظ و صیانت مخزن ، بالا بردن راندمان تولید و سعی بر نگه داشتن آن در حد مطلوب در طول زمان می باشد. سیلابزنی با سورفکتانت از جمله روش های شیمیایی است که اخیراً توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. این روش با کاهش کشش سطحی به عنوان اصلی ترین مکانیزم ، سبب ازدیاد برداشت نفت می گردد. با عنایت به اهمیت روش سیلابزنی با سورفکتانت و نیز بررسی ومشاهده جریان سیال در محیط متخلخل و شناخت فرآیندهای فیزیکی در هنگام حرکت سیال، از مدل های دو بعدی شیشه ای استفاده می شود. مهم ترین ابزارآزمایشگاهی مورد استفاده در این پروژه، همین مدل های شیشه ای است که حفرات و گلوگاه ها بر روی آن حک گردیده است و میکرومدل نامیده می شود. ساختار حفره که عامل اصلی عبورپذیری جریان سیال (تراوایی) و مقدار ذخیره سیال (تخلخل) است شبکه ای از حفره ها و گلوگاه ها می باشد و این حفره ها و گلوگاه ها فضای خالی میان دانه های سنگ را تشکیل می دهد. در این رساله اثر دبی ، غلظت سیال تزریقی و تغییر اندازه دانه ها بر بازیافت نهایی نفت در سه میکرومدل ناهمگن شیشه ای بررسی می شود. آنالیز عکس های گرفته شده از این آزمایشات به اندازه گیری بازیافت نهایی نفت کمک شایانی می نماید. انجام آزمایشات طراحی شده به این نتیجه منجر شد که افزایش غلظت سورفکتانت از 0 تا 1 cmcدر دبی ثابت موجب افزایش بازیافت در سه الگو گردید. با توجه به نتایج حاصله ، بیشترین افزایش بازیافت در میان سه الگو را می توان به الگوی با اندازه 53/3 * 83/11سانتی متر مربع با مقدار 46/35 درصد در دبی 10 ml/hr نسبت داد. همچنین، بیشترین تغییرات بازیافت با افزایش دبی را می توان در دو الگوی با اندازه 51/3*93/11 و 91/3*94/11سانتی مترمربع مشاهده نمود. در غلظت ثابت cmc2/0 ، افزایش دبی از 1 تا 50 ml/hr در الگوهای (a)و(b) به ترتیب سبب افزایش بازیافت 01/68 و68/50 درصدی شده و در غلظت cmc6/0تغییرات بازیافت به صورت 64/89 و28/47 درصد گردید. همچنین، بیشترین مقدار افزایش بازیافت با در نظرگیری تغییر مقیاس اندازه دانه ها متعلق به الگوی 91/3*94/11 سانتی مترمربعی به میزان 88/34 درصد می باشد.