از آنجا که بشر یک موجود چند بعدی است و برای زندگی باید به رفع نیازهای گوناگونی بپردازد، توان او در یک جامعه تا اندازه ای است که این نیازها برآورده شوند، از این رو فقر به مفهوم جامعی بدل می شود که کل طیف زندگی بشر را دربرمی گیرد. فقیر بودن در هر انسانی ممکن است با انسان دیگر متفاوت باشد گاه انسان بدلیل اینکه ثروت کافی در اختیار ندارد فقیر است،گاه ممکن است فقیر باشد چون به لحاظ فرهنگی خلأ هایی دارد، یا اینکه فقیر باشد زیرا قربانی ترکیبی از محرومیت هاست. از نگاه رفتارشناسی فقر فرهنگی که عبارت است از فقر تربیت خانوادگی و تربیت اجتماعی، بسیار موثرتر و دخیلتر از فقر مادی در ارتکاب جرائم است. بسیاری از افرادی که مرتکب بزهکاری شدند نیاز مادی نداشته و در شرایط بسیار خوب مالی بوده اند اما به دلیل فقر فرهنگی و تربیتی مرتکب جرم شده اند. هرچند فرهنگ اجتماعی محیط زندگی میتواند با میزان وقوع جرم در ارتباط باشد اما این قابل تعمیم به همه موارد نیست. بیشترین عامل وقوع چنین حوادثی مربوط به فرهنگ مردم است. فقر فرهنگی از مهمترین عوامل بزهکاری است که این امر در میان بزهکاران وخانواده های آنان کاملا مشهود است. اکثرآنها از مسائل فرهنگی یا بی خبرند یا اطلاعات بسیار کمی دارند ودر صورت آگاهی نیز این مسائل برای آنها فاقد اهمیت لازم است. عامل فرهنگی آن قدر در بزهکاری نقش دارد که سایر عوامل متاثر از آن است بنابراین برای کاهش جرم وبزهکاری اولویت دادن به برنامه های فرهنگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.