بررسی اثر متقابل ژنوتیپ و محیط و تعیین رقم مقاوم به تنش های مختلف از جمله سرما و پایداری عملکرد لاین های امید بخش جو، یکی از مسایل مهم در به نژادی و زراعت کارآمد است که در توسعه و گسترش ارقام اصلاح شده حائز اهمیت فراوان می باشد. این آزمایش نیز به منظور تعیین رقم مقاوم به تنش سرما و پایداری عملکرد لاین های جو با تعداد 9 لاین به همراه یک شاهد به مدت یک سال در ایستگاه تحقیقات آلاروق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. این آزمایش در سال زراعی 1391 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اردبیل و کارهای آزمایشگاهی آن در دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی انجام گرفت. هر کدام از ژنوتیپ ها در سطح 7 متر مربع کشت شد. فاصله خطوط کشت 20 سانتی متر و عمق کاشت 7 سانتی متر بود. در طول مرحله داشت، جهت دفع علفهای هرز پهن برگ و باریک برگ از سموم تاپیک و پوماسپور استفاده شد. زمین مورد کشت پس از شخم به عرض 60 سانتی متر فاروکشی شد و کشت در مهر ماه انجام گرفت. یادداشت برداری از سرمازدگی ارقام و ژنوتیپ های های مورد بررسی بر اساس دستور العمل بخش تحقیقات غلات انجام شد: در زمان برداشت نیز تعدادی از صفات مورفولوژیک از جمله تعداد پنجه، تعداد پنجه بارور، طول ریشک، طول سنبل، تعداد سنبلچه در سنبل و ... در هر یک از ژنوتیپ ها اندازه گیری شده و داده ها با نرم افزار sas تجزیه و مقایسه میانگین ها با آزمون دانکن انجام گرفت. بیشترین میزان عملکرد مربوط به ژنوتیپ شماره 9 با 6/5 تن در هکتار و کمترین میزان عملکرد مربوط به ژنوتیپ شماره 3 با 5/6 تن در هکتار بود. مقایسه میانگین عملکرد ژنوتیپها در مجموع آزمایشات نشان داد که ژنوتیپ شماره 9 با عملکرد 6/5 تن در هکتار، و 6 درصد افزایش عملکرد در مقایسه با رقم شاهد دارای عملکرد بالا و ژنوتیپ شماره 3 با کاهش 21 درصدی عملکرد نسبت به رقم شاهد بهمن دارای کمترین میزان عملکرد 89/2 تن در هکتار بود. همچنین جدول همبستگی پیرسون نشان داد که بین خصوصیات تعداد سنبلچه در سنبل، تعداد دانه در سنبل، وزن دانه در کل بوته و شاخص برداشت با عملکرد دانه رابطه معنی داری برقرار است.