همان طور که می دانیم در فعالیت های اقتصادی به خصوص سرمایه گذاری افراد، شرکت ها و سازمان های دولتی و غیردولتی در سطح خرد و کلان، یافتن حداکثر سود ممکن جزء یکی از اهداف اصلی مدیران و سرمایه گذاران می باشد. در این میان یکی از مهمترین اهداف بانک ها و موسسات مالی نیز اصلاح ساختار و به دنبال آن افزایش کارایی و سودآوری بیشتر می باشد. مشکلی که همواره بانک ها با آن روبرو هستند عدم کارا بودن سود آنهاست. دلیل اصلی این مشکل تنظیم نبودن ورودی ها و خروجی های آن ها است، به طوری که همواره مازاد ورودی ها (هزینه) و کسری خروجی ها (درآمد) به وجود می آید. به منظور رفع این مشکل در تحقیق حاضر به یافتن عوامل زیان ده و اصلاح ساختار بانک ها از طریق تنظیم همزمان ورودی ها و خروجی ها بر اساس یکی از مدل های تحلیل پوششی داده ها به نام مدل مبتنی بر متغیرهای کمکی غیر شعاعی می پردازیم. در این راستا تغییرات سود را برای یک دوره 5 ساله برای رده ای از بانک ها دولتی داخلی اندازه گیری کرده و این مقادیر را با توجه به ورودی هایی مانند اعتبار مالی، نیروی کار و سرمایه های ثابت و خروجی های مبالغ سرمایه گذاری شده و مقدار وام های تخصیص داده شده به مشتریان، به مولفه هایی تجزیه می کنیم. در نهایت نحوه ی نقش آفرینی هر یک از ورودی ها و خروجی های بانک در مولفه های تجزیه شده نیز بررسی خواهد شد.