امروزه کارایی شرکت ها از فاکتورهای مهم و موثر در تصمیم گیری مدیران ارشد در برنامه ریزی های استراتژیک می باشد. موضوع سنجش کارایی و بررسی ارتباط آن با مسائل کلیدی دیگر از دیرهنگام موضوع بحث و پژوهش محققان بوده است. در این پژوهش، علاوه بر سنجش کارایی شرکت ها، به مطالعه رابطه میان کارایی و بازده سهام آنها نیز می پردازیم. همچنین شرکت ها را از حیث کارایی به کارا و ناکارا طبقه بندی کرده و علاوه بر رتبه بندی آنها، برای شرکت های ناکارا الگو و مرجع مشخص خواهیم کرد. شایان ذکر است برای رتبه بندی شرکت های کارا از روش اندرسون-پیترسون استفاده می شود. این پژوهش کاربردی شامل یک روش ارزیابی مبتنی بر مدل سازی ریاضی به عنوان یک مطالعه موردی است. جامعه مورد مطالعه شرکت های صنعت دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار (21 شرکت) می باشد. ابتدا با کمک روش ناپارامتریک تحلیل پوششی داده ها کارایی مالی شرکت ها محاسبه شده و سپس با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن میزان ارتباط کارایی و بازده سهام را مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان می دهد در سال 89 با هر دو مدل ccr و bcc ورودی گرا «شرکت شیمی دارویی دارو پخش» رتبه اول را بدست آورد؛ در سال 90 با مدل ccr ورودی گرا «شرکت فرآورده های تزریقی و دارویی ایران» و با مدل bcc ورودی گرا «شرکت لابراتوارهای سینا دارو» جایگاه اول را کسب کردند و در سال 91 با هر دو مدل «شرکت فرآورده های تزریقی و دارویی ایران» کاراترین شرکت شناخته شد. همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن میان کارایی و بازده سهام اعدادی کوچکتر از مقدار بحرانی آزمون بدست آمد و با توجه به نتایج بدست آمده در می یابیم که در سال های 89 ، 90 و 91 همبستگی میان کارایی و بازده سهام شرکت های صنعت دارویی عضو بورس اوراق بهادار وجود ندارد. به بیانی دیگر نمی توان با توجه به روند تغییرات کارایی، بازده سهام را پیش بینی کرد.