امروزه مطالعه ی خانواده به عنوان یک نهاد اجتماعی مورد توجه ی بسیاری از جامعه شناسان و روان شناسان اجتماعی است. با توجه به مطالعات گسترده در زمینه ی نهاد خانواده، این رساله به بررسی، توصیف و تبیین رابطه ی خانواده و آموزه های عرفان اسلامی می پردازد. در این رساله با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی نشان داده می شود که با توجه به مسائل و مشکلات موجود در خانواده های امروزی، چگونه می توان از آموزه های یکی از اصیل ترین منابع معرفتی بشر یعنی عرفان جهت تحکیم یکی از بنیادی ترین نهاد های اجتماعی، خانواده استفاده کرد. بر اساس یافته های این رساله که طی مطالعه و بررسی متون عرفانی است، مشخص گردید که آموزه هایی نظیر صبر، توکل، عفو، بخشش و مدارا، تقوا و قناعت می توانند موجب تقویت و تشیید نهاد خانواده شوند. به کار بستن آموزه های عرفان عملی به تقویت روح همزیستی مبتنی بر اخلاق و ارزش های دینی در خانواده مدد می رساند و از فروپاشی آن توسط پدیده ی شوم طلاق پیشگیری می نماید.