ادبیات و سینما در طول حیات خویش همواره از یکدیگر بهره جسته اند؛ آنها هر دو رسانه هایی داستان گو با ابزارهای مختلف روایت هستند که بنا به اقتضای خود از کلمه و تصویر به عنوان ابزار ارتباطی استفاده کرده اند و همین موجب شده که برخی از صاحب نظران سینما و ادبیات، اقتباس ادبی را نوعی ترجم? زبان ادبی به زبان سینمایی به شمار آورند. با توجه به اینکه اقتباس ادبی در سینما یکی از شیوه های نسبتاً رایج فیلم سازی است، ضرورت نقد و بررسی ادبیات داستانی معاصر بیش از پیش احساس می شود. از این رو در تحقیق حاضر، داستان های لیلا، عروسک پشت پرده، من قاتل پسرتان هستم و چهل سالگی به عنوان دستمای? فیلم های اقتباسی با نام های لیلا، ساحره، پاداش سکوت و چهل سالگی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در این تحقیق پس از مطالع? داستان های برگزیده و تماشای فیلم های اقتباسی، عناصر داستان و فیلم به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به همین عناصر، کتاب ها و فیلم های برگزیده تحلیل شدند. در بخش پایانی تطبیق هر یک از این نمونه ها نیز نقاط ضعف و قوت هر اثر اقتباسی با توجه به توضیح عناصر، ارزیابی و تبیین شد. بررسی نمونه های برگزیده نشان داد که روند اقتباس در فیلم لیلا موفق بوده است و حتی به جرأت می توان گفت که فیلم موفق تر از رمان است اما در مورد فیلم های ساحره و پاداش سکوت این موضوع بر عکس است و کف? ترازو به نفع نویسندگان داستان ها –صادق هدایت و احمد دهقان- سنگینی می کند. اما فیلم چهل سالگی، تجرب? اقتباسی جدیدی است که علاوه بر اقتباس از منبع اصلی با بهره گیری از داستان «پادشاه و کنیزک» مولوی و تغییرات اجتناب ناپذیر در روند تبدیل کلمه به تصویر، اثری بینابین را به وجود آورده است.