تخمین و ردیابی وضعیت یک ساختار مفصل‎دار بر اساس اطلاعات چند دوربین، از موضوعاتی است که در سال های اخیر کاربردهای متعددی داشته است. روش های ارائه شده برای این منظور، به دو دسته ی روش های مبتنی بر مارکر و بدون مارکر دسته بندی می شوند. روش های بدون مارکر از تصاویر ویدئویی به عنوان وروردی الگوریتم های خود استفاده می کنند. در حالیکه در روش های مبتنی بر مارکر، تعدادی مارکر بر قسمت های مختلف بدن فرد مورد ردیابی قرار گرفته و با استفاده از تعدادی دوربین کالیبره شده و به صورت همزمان از صحنه تصویربرداری می شود. هدف این پایان نامه، طراحی و پیاده سازی یک الگوریتم مبتنی بر مارکر است، که در آن ردیابی وضعیت بدن انسان از طریق بهینه سازی 45 پارامتر که بیانگر وضعیت بدن است صورت می گیرد. هدف این بهینه سازی، ماکزیمم کردن یک تابع کارایی است که میزان مطابقت وضعیت بدن و مکان دوبعدی مارکرها در تصاویر را، محاسبه می کند. در روش پیشنهادی، از یک نسخه ی تغییریافته ی الگوریتم pso به منظور جستجو در فضای پارامترهای وضعیت استفاده شده است. برخی از مهمترین چالش های این حوزه مربوط به مسئله ی انسداد اعضای بدن در مقابل یکدیگر، ابهام ناشی از نگاشت فضای سه‎بعدی به تصاویر دوبعدی و نیز تعداد زیاد پارامترهایی است که برای تعیین وضعیت صحیح بدن بایستی تعیین شوند. در روش پیشنهادی به منظور کاهش مشکل انسداد و ابهام از تصاویر چند دوربین، و برای کاهش مشکل ابعاد بالای فضای پارامترها، از تجزیه ی فضای جستجو استفاده شده است. به منظور ارزیابی از پایگاه داده ی pearاستفاده شده است. مقادیر میانگین و انحراف معیار و نیز معیارهای mmta و mmtp خطای تخمین برای حرکات موجود در پایگا ه داده ی فوق به ترتیب 12.23 میلی متر، 6.41 میلی متر، 98.17% و 10.06 میلی متر می باشد.