هدف اصلی این تحقیق، تعیین ارتباط ابعاد کفایت مربیگری با کفایت جمعی و انسجام گروهی تیم های لیگ برتر و دسته یک فوتسال بانوان بود. به این منظور، 144 بازیکن 50/8±12/26 ساله و با سابقه ورزشی 38/5±76/12 سال با اطلاع از اهداف تحقیق با رضایت کامل پرسشنامه اطلاعات فردی، مقیاس کفایت مربیگری (میر و همکاران، 2005)، پرسشنامه کفایت جمعی برای ورزش (شورت و همکاران، 2005) و پرسشنامه انسجام گروهی (کارون و همکاران، ، 1985) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون چند متغیره در سطح 05/0?p استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که انسجام گروهی رابطه مثبت و معنی داری با کفایت تاکتیکی، کفایت انگیزشی و کفایت شخصیت سازی دارد. همچنین کفایت جمعی ورزشکاران با کفایت انگیزشی، کفایت تکنیکی و کفایت شخصیت سازی مربیان رابطه مثبت و معنی-داری دارد (05/0?p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کفایت تکنیکی و کفایت شخصیت سازی از ابعاد کفایت مربیگری پیش بینی کننده های معنی دار کفایت جمعی و تنها کفایت شخصیت سازی از ابعاد کفایت مربیگری پیش بینی کننده معنی دار انسجام گروهی تیم های لیگ برتر و دسته یک فوتسال بانوان می باشند؛ بطوری که در مقایسه با انسجام گروهی که 4/14 درصد از واریانس آن توسط ابعاد کفایت مربیگری تبیین می شود، این ابعاد سهم 23 درصد از واریانس کفایت جمعی را پیش بینی و تبیین می کنند. یافته های این تحقیق پیشنهاد می کند توانمندسازی مربیان فوتسال از طریق تمرکز بر باور های کفایت مربیگری ممکن است با افزایش کفایت جمعی و انسجام گروهی، و بهبود عملکرد تیم های فوتسال بانوان ارتباط داشته باشد. واژگان کلیدی: کفایت مربیگری، کفایت جمعی، انسجام گروهی، فوتسال