گردشگری به عنوان یک صنعت نوظهور در طول نیم قرن گذشته توانسته پتانسیل های فراوانی را برای ایجاد توسعه اقتصادی فراهم نماید تا آنجا که سازمان جهانی گردشگری برای این صنعت نوپا ولی پرطرفدار، درآمدی معادل 1159 میلیارد دلار امریکا در پایان سال 2013 میلادی را ثبت کرده است. از سویی دیگر، ظهور فناوری های سیار، افق جدیدی را برای بکارگیری آنها در ارایه خدمات نوین به کاربران فراهم کرده است. به گونه ای که کشورها و دولت های زیادی در جهان از این فرصت، برای ارایه بهتر خدمات سود برده و همچنان به دنبال راهکارهایی برای ترغیب کاربران به استفاده از خدمات سیار هستند. بنابراین این پژوهش به دنبال بررسی عوامل موثر بر پذیرش استفاده از وسایل هوشمند همراه و به تبع آن خدمات سیار توسط گردشگران است. این پژوهش از نظر هدف از نوع کاربردی است و روش آن براساس نحوه گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری مشتمل بر گردشگران بازدیدکننده از جاذبه های گردشگری شهر تهران (کاخ موزه سعدآباد، کاخ موزه گلستان، برج میلاد، کاخ موزه قصر، بیست و هفتمین نمایشگاه بین المللی کتاب) است. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس می باشد و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد که شامل 11 پرسش جمعیت شناختی و 30 پرسش اصلی می باشد. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد که مورد پذیرش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و lisrel و با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی، تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادلات ساختاری صورت گرفت. نتایج حاکی از این است که ادراکات گردشگران از مفیدبودن، سهولت استفاده و اعتماد به این وسایل و همچنین خودباوری آنها، بر قصد رفتاری شان اثر گذاشته که قصد رفتاری نیز در نهایت منجربه پذیرش استفاده از این وسایل (خدمات) می شود. درحالیکه تأثیرات اجتماعی، سرعت اتصال و هزینه ها تأثیری بر پذیرش استفاده از وسایل هوشمند همراه توسط گردشگران ندارند.