چکیده زمینه: اضطراب امتحان می تواند اثرات مخربی بر عملکرد تحصیلی افراد داشته باشد. از آن جایی که پژوهش هایی در ارتباط با عوامل مستقیم تأثیرگذار بر اضطراب امتحان انجام شده است، لذا انجام پژوهش در ارتباط با نقش عوامل واسطه ای در اضطراب امتحان ضروری به نظر می رسد. هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش واسطه ای خودتنظیمی در رابطه ی بین سبک های تفکر و اضطراب امتحان دانشجویان دانشگاه بیرجند انجام گرفت. روش: نمونه ی مورد بررسی در این پژوهش شامل 300 دانشجوی دانشگاه بیرجند (150 پسر و 150 دختر) بود که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه ی اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران، پرسشنامه ی خودتنظیمی پینتریچ و پرسشنامه ی سبک های تفکر استرنبرگ بود. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. یافته ها: یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که سبک های تفکر 11 درصد از واریانس یادگیری خودتنطیمی را تبیین می کنند و سبک های تفکر با میانجی گری یادگیری خودتنظیمی 16 درصد از واریانس اضطراب امتحان را تبیین می کنند. نتیجه گیری: نتایج بیانگر این است که سبک های تفکر از طریق خودتنظیمی با اضطراب امتحان رابطه ی غیر مستقیم دارد. لذا از طریق مشخص کردن سبک تفکر و مهارت خودتنظیمی افراد می توان مقداری از اضطراب امتحان آن ها را تبیین کرد و در نتیجه برای کاهش اضطراب امتحان آن ها برنامه هایی را تنظیم کرد. کلید واژه ها: اضطراب امتحان، سبک های تفکر، خودتنظیمی