پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین گرایشهای معنوی و شادکامی با صمیمیت زناشویی انجام گرفت. به این منظور با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 130 زوج کارمند انتخاب شدند و پرسشنامه های تحقیق شامل : پرسشنامه شادکامی اکسفورد، پرسشنامه گرایش به معنویت و پرسشنامه صمیمت را تکمیل کردند. با توجه به نقصان برخی از پرسشنامه ها در نهایت تعداد 200 سری پرسشنامه(100 زوج) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی بود. فرضیه های تحقیق عبارت بودند از 1- گرایش به معنویت می تواند صمیمیت زناشویی را پیش بینی کند. 2- شادکامی می تواند صمیمیت زناشویی را پیش بینی کند. 3- گرایش به معنویت و شادکامی بصورت ترکیبی می تواند صمیمت زناشویی را پیش بینی کند. فرضیه ها با استفاده از ازمون رگرسیون چند متغیری به روش همزمان تحلیل شد. نتایج نشان داد که گرایش به معنویت و مولفه های ان 21 درصد از واریانس صمیمت، شادکامی و مولفه های ان 14 درصد از واریانس صمیمت و ترکیب متغیرهای پیش بین در مجموع 36 درصد از واریانس صمیمت زناشویی را پیش بینی می کند. هر سه مدل ارائه شده به لحاظ اماری معنادار شد(05/0 > p ).