اهمیت سفرهای آموزشی مدارس به دلیل تاثیر متقابلی است که آموزش و گردشگری می توانند بر یکدیگر داشته باشند. هدف این پژوهش طراحی الگوی مناسب سفرهای آموزشی مدارس دوره دوم ابتدایی شهر تهران است.در این پژوهش پس از تعیین متغیرهای سفرهای آموزشی با مطالعات کتابخانه ای و نیز پرسش از خبرگان، به بررسی وضعیت موجود و مطلوب ابعاد مختلف آن از دیدگاه برنامه ریزان این سفرها پرداخته شده است. برای این منظور از روش تحقیق پیمایشی و ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق را تعداد 100 نفر از مدیران و معاونان آموزشی و پرورشی مدارس ابتدایی شهر تهران تشکیل می دهد و جهت تحلیل داده ها از سه آزمون مقایسه میانگین ها، مقایسات زوجی و آزمون فریدمن استفاده شده است. هدف این پژوهش طراحی الگوی مطلوب سفرهای آموزشی مدارس دوره دوم ابتدایی شهر تهران است.وضعیت موجود و مطلوب هر یک از متغیرها با یکدیگر مقایسه شد و متغیرهای دارای شکاف شناسایی گردید. نتایج در بخش متغیرهای رتبه ای نشان داد که رشد اجتماعی مهمترین اولویت در میان ابعاد مختلف رشد و از میان انواع شبکه های مختلف حمل و نقل قطار در صورت دسترسی از بالاترین اولویت برخوردارند. بزرگترین محدودیت در برگزاری سفرهای مدارس نیز محدودیت مالی و کوچکترین محدودیت، نگرش مسئولین ارزیابی شده است. ر پایان الگوی سفرهای آموزشی مدارس دوره دوم ابتدایی بر اساس وضعیت مطلوب متغیرهاارائه شد. همچنین کلیه نتایج به صورت مقایسه مدارس بر اساس نوع (دولتی/غیردولتی)، جنس (دخترانه/پسرانه) و وضعیت اقتصادی منطقه (بالا/متوسط/پایین) نیز ارائه شده است.