چکیده: شناخت عوامل موثر بر توسعه ورزش همگانی مثل انگیزه ها و موانع مشارکت ورزشی افراد به برنامه ریزان کمک خواهد کرد تا با اتخاذ تدابیر مناسب به رفع موانع بپردازند. هدف پژوهش حاضر نیز مطالعه موانع فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی شهروندان تهرانی به منظور ارائه راهکارهای رفع آنها بود. این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی است که به صورت میدانی انجام شده است. جامعه آماری شامل همه مردان و زنان شرکت کننده در برنامه های ورزش همگانی شهر تهران (6600 نفر زن و 2400 نفر مرد) بود که در نهایت، 370 نفر (156 نفر مرد و 214 نفر زن) به عنوان نمونه در این پژوهش شرکت کرده و به پرسشنامه موانع فعالیت بدنی پاسخ دادند. پرسشنامه موانع شامل 61 گویه در مقیاس لیکرت پنج ارزشی بود که روایی صوری و محتوایی آن ها مورد تأیید متخصصان قرار گرفته و پایایی آن ها نیز در یک مطالعه راهنما و به روش آلفای کرونباخ 936/0=? محاسبه شد. از روش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد برای شناسایی عامل ها و از روش تحلیل عاملی تأییدی برای تأیید عامل ها و ارائه الگو استفاده شد. در تحلیل عاملی اکتشافی، از 61 سوال پرسشنامه موانع، 53 سوال با داشتن بار عاملی مناسب در شش عامل سازمانی و مدیریتی، محیطی، روان شناختی، درون فردی، عدم حمایت اجتماعی و محدودیت زمانی قرار گرفتند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد عامل های ”محدودیت زمانی“ و ”درون فردی“ به ترتیب با بارهای عاملی 88/0 و 85/0 بیشترین تأثیر را در تبیین موانع مشارکت ورزشی داشتند. توجه به موانع شناسایی شده در این پژوهش و سعی در توسعه راهکارها جهت از میان برداشتن آن ها، می تواند زمینه مشارکت هرچه بیشتر شهروندان تهرانی در فعالیت های بدنی و برنامه های ورزش همگانی را فراهم نماید. به علاوه، در این پژوهش بر اساس موانع شناسایی شده راهکارهایی برای رفع برخی موانع و توسعه ورزش همگانی در شهر تهران ارائه شده است. واژه های کلیدی: فعالیت بدنی، ورزش همگانی، ، موانع، مشارکت ورزشی