چکیده مرگ پیرامون زندگی آدمی سیر می کند و زندگی، خود را میان مرگ، نو و تازه می سازد. مرگ، این واقعیت را که روزی آدمی نیست خواهد شد، در گوش بشر زمزمه می کند، بنابراین تفکر درباره ی مرگ، جزء جدایی ناپذیر اندیشه ی آدمی است و آدمی در برابر این واقعیت به رفتارها و راه های گوناگونی متوسل شده است تا از بار هراس ترس از مرگ، رهایی یابد. در این تحقیق، نگرش عمده و متفاوت سه شاعر بزرگ ایران را در این خصوص مورد بررسی قرار داده ایم.