یادگیری الکترونیکی در سراسر جهان رشد داشته، اما شکست ها نیزوجود دارند. شناخت کمی درباره علل توقف فراگیران در یادگیری برخط، بعد از اولین تجربه هایشان وجود دارد. تحقیقات گذشته نشان داده است که رضایت کاربران اولین عامل مهم در ارزیابی یادگیری الکترونیکی بوده است. بررسی میزان اثر بخشی در دو سیستم رایج یادگیری الکترونیکی، خودخوان (sp) و تعامل استاد-شاگرد(isi) -می تواند نقش بسزایی در این رضایت داشته باشد. اگرچه هر دو نوع سیستم نشان دهنده راه حل های امیدوار کننده برای تسهیل فرایند یادگیری هستند، اما شناسایی یک چارچوب برای ارزیابی موفقیت این سیستم ها به لحاظ تئوری و ارزیابی اینکه آیا یکی از این دو سیستم موثر تر از نوع دیگریست دارای اهمیت است. در این راستا، ما در این تحقیق با نظرسنجی از دانشجویان، به بررسی شش پارامتر کیفیت اطلاعات ، سهولت، سودمندی، رضایت مندی، کیفیت یادگیری و تصمیم گیری رفتاری در هر یک از دو سیستم فوق پرداخته و آنها را با هم مقایسه خواهیم کرد. شش فرضیه برای پیش بینی تفاوت اثر بخشی در دو سیستم یادگیری الکترونیکی sp و isi با استفاده از داده ها از 380 دانشجو در 3 موسسه آموزش عالی در تهران(دانشگاه های شریف، امیرکبیر و پیام نور تهران) آزمایش شد و نتایج از شش فرضیه حمایت کرد. سیستم آموزش الکترونیکی isi نسبت به sp از نظر کیفیت اطلاعات، سهولت، سودمندی، رضایت-مندی، کیفیت یادگیری و تصمیم گیری رفتاری موثر تر است.