ادبیات پایداری به دلالت های عام زندگی بشر اشاره دارد. شاعران و نویسندگان پایداری سعی می کنند تا در قالب انواع مختلف ادبی مانند داستان، رمان، شعر و فیلم به آفرینش صحنه هایی از زندگی بپردازند و این نمود ها و مولفه ها را به نمایش می گذارند. مهمترین مولفه های ادبیات پایداری را می توان مبارزه با ظلم و ستم، توصیف و ستایش شهیدان و ستایش آزادی و آزادگی نام برد. اغلب متون ادبیات پایداری به بررسی این مولفه ها می پردازند و سعی می کنند تا صلح و عدالت محوری را با تکیه بر عناصر جایگزین مانند ادبیات، مذاکره و قربانی ترویج دهند و به نوعی از بروز جنگ جلو-گیری کنند. قرآن کریم به بهترین وجه، نمود ها و مولفه های پایداری را که بیشتر در قالب داستان زندگی پیامبران ارائه شده است، به نمایش می گذارد. داستان حضرت ایوب (ع) و فیلم «ملک سلیمان نبی» ساخته شهریار بحرانی، به موضوع پایداری این دو پیامبر در مقابل اجنه (ماوراء طبیعت) و افکار شیطانی اشاره می کنند. رمان «تنگسیر» چوبک، بیانگر نبرد انسانی مبارز برای احیای حق خود و خانواده اش از دست دیگران است. و شعر روایی «ظهر روز دهم» امین پور نیز به واقعه تاریخی عاشورا و نبرد کودکی در جبهه حق علیه باطل اشاره می کند. رمان «سوران سرد» جواد افهمی، به خاطرات سهراب و به مبارزه و تلاش وی برای پیدا کردن جاسوس پایگاه «سوران» اشاره دارد و با استفاده از تکنیک بازگشت به گذشته، زمان غیر خطی را به نمایش می گذارد. متون روایی نام برده به جز رمان «سوران سرد»، بر اساس زمان خطی داستانی گسترش می یابند و حوادث یکی پس از دیگری برای شخصیت اصلی به صورت زنجیر وار به وجود می آیند؛ به گونه ای که ابتدا وضعیت متعادل برقرار است. سپس با بروز حادثه ای، این وضعیت دچار روند تغییر می شود و وضعیت نا متعادل بر رمان حاکم می شود. بعد از ذکر حادثه ها، روایت به وضعیت متعادل سامان یافته ای می-رسد و پایان می یابد. بعد از تحلیل ساختاری، متون روایی ذکر شده به جز رمان «سوران سرد»، با نظریات توردوف و گریماس منطبق هستند و با ترسیم تضاد ها و تعارض ها به آزمایش اشخاص می پردازند.